Franciszek Ćwiżewicz (1892-1959)
Miał za sobą nie tylko kilkuletnią pracę nauczycielską, ale także udział w legionach Józefa Piłsudskiego, rosyjską niewolę i obóz internowanych. Przybył do Bukowiny w 1922 r., by objąć kierownictwo w tutejszej szkole powszechnej. Wraz z żoną Michaliną zakładali Teatr i Chór Włościański, organizowali bibliotekę, kursy haftu oraz kroju i szycia odzienia góralskiego. To z ich inicjatywy odbywały się pierwsze w Bukowinie konkursy tańca, śpiewu i muzyki. Franciszek Ćwiżewicz był pomysłodawcą budowy Domu Ludowego, przeprowadzenia utwardzenia głównej drogi przez wieś, utworzenia agencji pocztowej, powołania do życia Kasy Stefczyka, tworzenia podwalin pod lokalny ruch spółdzielczy, założenia Spółdzielni Elektryfikacyjnej i budowy elektrowni. Wybuch II wojny światowej pokrzyżował kolejne plany. Franciszek Ćwiżewicz do niemieckiego więzienia „Palace”, nazywanego „Katownią Podhala”. Po wojnie przy jego walnym udziale doszło do budowy drogi do Jurgowa, budowy wodociągu i utworzenia Spółdzielni Samopomoc Chłopska. Przez władze komunistyczne został uznany za wroga tamtej rzeczywistości i odsunięty od pracy nauczycielskiej i społecznej.
